كان لنا .. حنين

اماه .. ليتك تسمعين
لا شىء يا امى هنا يدرى حكايا الحائرين
كم عشت بعدك شاحب الاعماق.. مرتجف الجبين
والحب فى الطرقات مهزوم .. على زمن حزين

* * *

بينى وبينك .. جد فى عمرى جديد
احببت يا امى .. شعرت بان قلبى كالوليد
واليوم من عمرى يساوى الان ما قد كان
من زمنى البعيد
وجهى تغير..
لم يعد يخشى تجاعيد السنين
والقلب بالامل الجديد فراشة
صارت تطوف مع الامانى تارة
وتذوب.. فى دنيا الحنين
والحب يا امى هنا
شىء غريب فى دروب الحائرين
وانا اخاف الحاسدين
قد عشقت بعدك كالطيور .. بلا رفيق
وشدوت احزان الحياه قصيده
وجعلت من شعرى الصديق
قلبى تعلم فى مدينتنا السكون
والناس حولى نائمون
لا شىء نعرف ما الذى قد كان يوما .. او يكون !!
لم يبق فى الارض الحزينه غير اشباح الجنون

* * *

اماه .. يوما قد مضيت
وكان قلبى كالزهور
وغدوت بعدك اجمع الاحلام .. من بين الصخور
فى كل حلم كنت افقد بعض ايامى .. واغتال الشعور
حتى غدا قلبى مع الايام .. شيئا من صخورا !!
يوما جلست اليك التمس الامان
قد كان صدرك كل ما عانقت فى دنيا الحنان
وحكيت احوالى .. وياس العمر فى زمان الهوان
وضحكت يوما .. عندما
همست عيونك .. بالكلام
قد قلت انى سوف اشدو للهوى احلى كلام
وباننى سادور فى الافاق ابحث عن حبيب
واظل ارحل فى سماء العشق كالطير الغريب
عشرون عاما
منذ ان صافحت قلبك ذات يوم فى الصباح
ومضيت عنك .. وبين اعماقى تعانقت الجراح
جربت يا امى زمان الحب .. عاشرت الحنين
وسلكت درب الحزن من عمرى سنين
ولكن شيئا ظل فى قلبى يثور .. ويستكين
وحتى رايت القلب يرقص فى رياض العاشقين
وعرفت يا امى .. يذوب القلب فى شطانها
انى رايت الله فى اعماقها
امل ترنم فى حياتى .. مثلما ياتى الربيع
ذابت جراح العمر .. وانتحر الصقيع

* * *

واحببت يا امى .. وصار العمر عندى كالنهار
كم عشت ابحث بعد فرقتنا على هذا النهار
فى الحزن .. بين الناس .. فى الاعماق ...
خلف الليل .. فى صمت البحار
ووجدتها كالنور تسبح فى ظلام الناس .. فانتفض النهار

* * *

مازلت يا امى اخاف الحزن ..
ان يستل سيفا فى الظلام
وارى دماء العمر
تبكى حظها .. وسط الزحام
فلتذكرنى كلما
همست عيونك بالدعاء
الا يعود العمر منى للوراء
الا ارى قلبى مع الاشياء .. من شقاء
واضيع فى الزمن الحزين
واعود ابحث عن رفيق العمر بين العاشقين
واقول : كان الحب يوما
كانت الاشواق ..
كان .....
كان لنا حنين ! ! !


فاروق جويده